Αναθεώρηση Final Fantasy Explorers

Εάν κατατάξαμε κάθε RPG από τα τελευταία είκοσι χρόνια με την ποιότητα του τέρατος bestiary του, η σειρά Final Fantasy θα ήταν αρκετά κοντά στην κορυφή. Από τα μυθικά πλάσματα της κλήσης μέχρι τα χαμηλά goblin του, το Final Fantasy φιλοξενεί μερικά από τα πιο εντυπωσιακά και εικονικά θηρία σε όλα τα βιντεοπαιχνίδια. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ποτέ δεν ήταν πολύ ικανοποιητικοί για να πολεμήσουν.

Στα πρώτα παιχνίδια του Final Fantasy, περίμεναν υπομονετικά από απόσταση, κάνοντας μόνο την περίεργη, καταστροφική επίθεση κάθε δύο λεπτά καθώς το πήρατε με τη σειρά του για να χαράξετε ο ένας τον άλλον, μειώνοντας συχνά τις μεγάλες, δραματικές συναντήσεις τους σε κάτι περισσότερο από μια ευγενική ανταλλαγή αριθμοί. Τα πιο πρόσφατα παιχνίδια που ταλαντεύτηκαν πιο κοντά στον αγώνα σε πραγματικό χρόνο αντιμετώπισαν επίσης μια πρόκληση, ως συνδυασμός σχετικά στατικά κινούμενα σχέδια τεράτων και παράλυτοι χρόνοι ψύξης χαρακτήρα συνεχίζουν να κυνηγούν το ρυθμό κάθε μάχης και συνολικά ρευστότητα.

Στα μάτια μου, μόνο το Final Fantasy Crystal Chronicles στο GameCube έχει φτάσει οπουδήποτε κοντά στην επίτευξη του ίδιου είδους δυναμισμού που βρέθηκε στη σειρά Monster Hunter του Capcom, για παράδειγμα, αλλά μπορεί να υπάρχει φως στο τέλος του σήραγγα. Από όσα έχουμε δει για τους επερχόμενους τίτλους Final Fantasy του Square Enix, όπως το Final Fantasy XV και το remake του Final Fantasy VII, μοιάζει με τα ζωντανά συστήματα μάχης τους θα μπορούσαν επιτέλους να τερματίσουν αυτόν τον παρατεταμένο λήθαργο και να δώσουν στα τέρατά τους τις μάχες που αξίζω. Δυστυχώς, παρά τις καλύτερες προσπάθειές του, οι Final Fantasy Explorers για το 3DS δεν τους αποδίδουν δικαιοσύνη, αλλά τουλάχιστον δεν οφείλεται στην έλλειψη προσπάθειας.

Είστε ηθοποιοί ως ένας από τους κυριολεκτικούς εξερευνητές του, που περιφέρονται στη γη ικανοποιώντας τα αιτήματα των συμπολιτών σας. Μπορείτε να ταξιδέψετε μόνος σας, να μπείτε μαζί με έως και τρεις άλλους παίκτες τοπικά ή διαδικτυακά, ή να ζητήσετε τη βοήθεια τριών τεράτων που έχετε νικήσει στη μάχη για να βοηθήσετε να ενισχύσετε τους αριθμούς σας. Μέχρι τώρα, έτσι Monster Hunter 4 Ultimate. Ωστόσο, αντί να βασίζεστε αποκλειστικά στην επιλογή τάξης ή εργασίας για να προσδιορίσετε το εύρος των επιθέσεων και των στατιστικών χαρακτήρων, Final Το Fantasy Explorers ανακινεί τα πράγματα λίγο αφήνοντάς σας να ορίσετε έως και οκτώ επιπλέον ικανότητες στον δεξιό και τον αριστερό ώμο κουμπιά.

Κρατήστε τα πατημένα στο πεδίο και το μενού ικανότητας σας εμφανίζεται στην κάτω δεξιά γωνία της οθόνης, με κάθε επίθεση να αντιστοιχίζεται σε ένα από τα τέσσερα κουμπιά προσώπου. Είναι ένας κομψός τρόπος για να ξεπεράσετε τον περιορισμένο αριθμό στοιχείων ελέγχου του 3DS - ειδικά όταν το Y χρησιμεύει ήδη ως η κανονική σας επίθεση το κουμπί και κρατώντας πατημένο το B σάς επιτρέπει να ξεφύγετε από το κακό - και δεν αισθάνεστε πολύ περιορισμένοι όταν βρίσκεστε στη ζέστη της μάχης είτε.

Το μόνο πράγμα που δεν λειτουργεί αρκετά είναι η κάμερα. Το πάτημα του L θα το κεντράρει πίσω σας, αλλά αλλιώς είναι χαρτογραφημένο στο D-Pad, το οποίο είναι μια εκπληκτική επιλογή, όχι για να αναφέρω εντελώς αδύνατο να χρησιμοποιήσετε, όταν χρησιμοποιείτε ήδη το Circle Pad πάνω από αυτό για το βασικό σας κίνηση. Υποστηρίζει το μάλλον δυσκίνητο αξεσουάρ Circle Pad Pro του 3DS, αλλά ποτέ δεν ήμασταν μεγάλοι θαυμαστές αυτής της τεράστιας βάσης και ως επί το πλείστον πετύχαμε απλά χρησιμοποιώντας το κουμπί L. Ευτυχώς, αυτοί που παίζουν Final Fantasy Explorers σε ένα Νέο 3DS μπορεί να χρησιμοποιήσει την υποστήριξη Circle Pad Pro για να χαρτογραφήσει την κάμερα στο C-Stick nubbin, παρόλο που αυτό είναι ακόμα λίγο δύσκολο να μετακινηθείτε όταν κρατάτε πατημένο το B για να τρέξετε.

Πέρα από τα προβλήματα της κάμερας, η επιλογή οκτώ διαφορετικών επιθέσεων σίγουρα προχωρά πολύ για να διατηρήσει τις μάχες ενεργητικές - τουλάχιστον όταν παλεύεις με έναν από τους μυθικούς θεούς του eidolon. Το υπόλοιπο τρέξιμο των μύλων τέρατα, τα οποία κατοικούν στη συντριπτική πλειοψηφία του παιχνιδιού, είναι τόσο χαμηλά ώστε να μπορούν Συχνά νικήστε με μία ή δύο διαδοχικές επιθέσεις, κάτι που είναι πολύ εύκολο να κάνετε δεδομένης της μεγάλης σειράς ικανοτήτων σας.

Βεβαίως, τα πλάσματα δυσκολεύονται καθώς προχωράτε περισσότερο στο παιχνίδι και εσείς περιστασιακά βρείτε μεγαλύτερους, μεγαλύτερους εχθρούς, όπως δράκους και γιγάντιο Μαλμπόρο για να αντιμετωπίσετε ως Καλά. Ωστόσο, τις περισσότερες φορές βρήκα ότι δεν μου έθεσαν πλέον απειλή μετά από εννέα ώρες από ό, τι μετά από μία.

Αυτό είναι πραγματική ντροπή, καθώς αυτή η τεράστια ανισορροπία όχι μόνο αφαιρεί κάθε αίσθηση πρόκλησης, αλλά σημαίνει επίσης ότι πολλά από τα κοινά τέρατά της απλά δεν αξίζει να ενοχληθούν εκτός αν αποτελούν μέρος του κύριου στόχου σας ή συλλέγετε ένα συγκεκριμένο είδος αντικειμένου ή υλικού που πέφτουν στην ήττα, το οποίο μάλλον νικά το όλο σημείο να είναι RPG δράσης. Τις περισσότερες φορές, οι επιθέσεις σας είναι πολύ ισχυρές, οι κρυολογήσεις είναι τόσο γρήγορες που δεν επιβάλλουν πραγματική ποινή και η τεράστια μπάρα υγείας σας σπάνια παίρνει ένα τέντωμα σε αυτό κατά τη διάρκεια μιας τυπικής αποστολής - και αυτό είναι όταν παίζετε μόνος!

Το επίπεδο, ομοιόμορφο έδαφος δεν βοηθά ούτε τα πράγματα. Υπάρχουν οι συνηθισμένες θεματικές περιοχές με χωράφια, παραλίες, έλη, σπηλιές και πλαγιές στο βουνό, αλλά είναι όλα αρκετά ανεπιθύμητα πράγματα και μακριά από τις στιβαρές κορυφές και τις γούρνες του Monster Hunter 4 Ultimate, χωρίς να αφήνει καμία ευκαιρία για στρατηγικές πτώσεις στους εχθρούς ή έκπληξη ενέδρες. Ακόμα κι αν καταφέρετε να πεθάνετε, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα το παιχνίδι, καθώς μπορείτε να αναβιώσετε τον εαυτό σας άμεσα (με πλήρη υγεία και μπαρ αντοχής) για το κόστος των πέντε λεπτών από τον υπόλοιπο χρόνο σας όριο.

Ευτυχώς, οι μάχες του eidolon είναι το μόνο πράγμα που σώζει τους Final Fantasy Explorers από το να πέσουν σε διαρκή tedium, καθώς τα ρυθμισμένα στατιστικά τους καθιστούν πολύ πιο δύσκολους στόχους να καταργηθούν, ειδικά αν παίζετε μόνος. Υπάρχουν ματιά στη λαμπρότητα του Monster Hunter, καθώς οι όμορφα κινούμενες επιθέσεις τους ανταποκρίνονται στην αίσθηση της κλίμακας και του θεάματος θα περίμενε κανείς να πάρει αυτά τα πλάσματα που μοιάζουν με το θεό και τα ζωηρά άλματά τους στην οθόνη θα σας κρατούν πάντα στο δάχτυλα των ποδιών. Ναι, απορροφούν επιθέσεις σαν σφουγγάρι και περιστασιακά προκαλούν μια δραματική πτώση του ρυθμού καρέ τόσο σε σόλο και διαδικτυακό παιχνίδι, αλλά η αίσθηση της ικανοποίησης που νιώθετε όταν επιτέλους φέρνει κάποιος στα γόνατά του είναι αδιάψευστος.

Είναι σχεδόν, αξίζει τον κόπο. Δυστυχώς, οι Final Fantasy Explorers χτυπούν για άλλη μια φορά στο πόδι σε αυτό το μέτωπο, καθώς ακόμη και τα eidolon του υποφέρουν από ακαθάριστη υπερβολική έκθεση κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Χάρη σε μια μάλλον επαναλαμβανόμενη και μη φανταστική δομή αναζήτησης, θα βρείτε τον εαυτό σας επιφορτισμένο να τα καταργήσετε ξανά και πάλι για να συγκεντρώσετε τη λίστα με ταχεία μείωση των πραγμάτων που κάνετε, κάνοντας κάθε συνάντηση να αισθάνεται εξίσου μονότονη με την κύρια θηριοτροφείο. Όταν μια αναζήτηση απαιτεί ξυλοδαρμό ενός συγκεκριμένου eidolon πριν μπορέσετε να το αναλάβετε μόνο για να σας κάνει να πολεμήσετε ξανά το ίδιο eidolon με την κύρια αποστολή, ξέρετε ότι κάτι δεν είναι σωστό.

Θα μπορούσατε να πείτε ότι οι Final Fantasy Explorers είναι πιο προσιτοί από τους περίπλοκους χορούς του Monster Hunter dino death, αλλά είναι πολύ λιγότερο ικανοποιητικό να παίζετε. Διαθέτει όλα τα κατάλληλα συστατικά για ένα συναρπαστικό, αποχρωματισμένο σύστημα μάχης, αλλά σπαταλά εντελώς σε τόσο αδύναμους και αδύναμους αντιπάλους. Θα βρείτε κάποια παρηγοριά στις πιο αποχρωματισμένες συναντήσεις του eidolon, αλλά ακόμη και αυτές ξεπερνούν την υποδοχή τους με την πάροδο του χρόνου. Όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί εάν το παιχνίδι ήταν καλύτερα ισορροπημένο, αλλά όπως ισχύει σήμερα, το Final Fantasy Οι εξερευνητές παραμένουν μια μάλλον απογοητευτική συμμετοχή στη σειρά, την οποία θα κουράζουν γρήγορα οι οπαδοί του franchise του.