Shadow of the Colossus PS4 review: De beste remake is nu goedkoper

DEAL ALERT: Schaduw van de Colossus voor de PS4 is nu slechts £ 15 bij Tesco Direct. Dat is een spotprijs voor een van de beste game-remakes aller tijden.

Onze oorspronkelijke recensie gaat hieronder verder.

Schaduw van de Colossus wordt algemeen beschouwd als een van de beste spellen aller tijden, dus het was geen verrassing dat bij De showcase van Sony op de E3 2017, zorgde een PS4-remake van Blue Point voor meer buzz dan de meeste. Maar op het eerste gezicht was het onduidelijk wat een PS4 remake van Schaduw van de Colossus zou ervoor kunnen zorgen dat zowel het origineel als de PS3-remaster uit 2011 dat niet konden.

Het antwoord is, kort gezegd, een visie en ik bedoel niet alleen maar afstand nemen. Blue Point heeft het origineel vanaf de grond opnieuw opgebouwd en het ziet er absoluut schitterend uit. Wild gras zwaait in de wind terwijl boomtakken zachtjes heen en weer zwaaien. Woestijnomgevingen voelen dor aan met zandwolken die je zicht omhullen en ruïnes die zijn geteisterd door de elementen. Grote grotten druppelen met algen doordrenkt water in met mos beladen poelen en zeldzame oases wemelen van het leven.

Dit is niet alleen een open ruimte die is ontworpen om op Colossi te jagen; het voelt nu als een ongerepte levende wereld waar je met zorgeloze overgave tegenaan botst. Je zou kunnen denken dat een grafische revisie niet echt een reden is om er een exemplaar van op te halen Schaduw van de Colossus voor de derde keer dus, maar de kracht die het heeft is meer dan alleen cosmetisch.

LEES VOLGENDE: Dit zijn de beste PS4-games

Geworteld in deze prachtige nieuwe omgeving, Schaduw van de Colossus’Kolossen voelen zich zelfs meer vrede met de wereld dan in de vorige versies van het spel en vervolgens geeft het aannemen van de puzzelachtige beesten je een veel groter gevoel van overtreding een deel. Dit zijn veel meer dan simpele eindbazen om te verslaan en zonder na te denken verder; met hun lichamen van steen, bemoste vacht en aarde zijn het prachtige verschijnselen en als je ze eenmaal hebt verslagen, is er een gevoel van verlies als ze afbrokkelen tot niet meer dan een hoop aarde.

Shadow of the Colossus-recensie: meer van hetzelfde, alstublieft

Eén ding heeft BluePoint heel goed met zijn Schaduw van de Colossus remake is dat elk ander aspect van volledig onaangetast blijft.

Het verhaal, dat draait om hoofdrolspeler Wander die de verboden landen betreedt om Momo, een jonge vrouw die is gedood als offer aan de goden, nieuw leven in te blazen, is niet veranderd. BluePoint vond het zelfs niet nodig om prompts te geven om ervoor te zorgen dat mensen geïnteresseerd blijven in de wereld en het verhaal. Alles is net zo vaag en open als ze altijd zijn geweest en nu, dankzij de nog verder uitgeklede gebruikersinterface van de game, richt alles zich op de wereld die je verkent.

Dat is echter geen slechte zaak. Sinds de oprichting Schaduw van de Colossus heeft al zijn lofbetuigingen verdiend en het aanpassen van de gameplay aan een moderner smaakpalet zou alles goedkoper maken dat het origineel zo'n krachtig spel maakte om te spelen.

In feite is de enige toevoeging aan Schaduw van de Colossus van elke noot - afgezien van de nieuwe trofeeën en tijdrituitdagingen voor post-game spelers - is de Fotomodus. Het is niet zo veelzijdig als WipEout Omega-collectie, Hellblade: Senua’s Sacrifice of Uncharted 4Maar het is een welkome toevoeging, wat betekent dat je een aantal absoluut ongelooflijke snaps kunt maken.

LEES VOLGENDE: Wat ik heb geleerd tijdens het spelen van een videogame live in een concertzaal

Shadow of the Colossus review: Vonnis

Vijftien jaar na de eerste release, Schaduw van de Colossus staat nog steeds als een van de beste games ooit gemaakt. Dit is per se geen betere game, maar het is absoluut verbluffend om naar te kijken en je hoeft nu niet langer je fantasie te gebruiken om de hiaten op te vullen die de PS2- en PS3-versies niet konden visualiseren.

De tijd is niet vriendelijk geweest voor twee aspecten van Schaduw van de Colossusechter: natuurkunde en muziek. Springen voelt te zweverig aan en hoewel het nog steeds indrukwekkend is, ziet klimmen er een beetje raar uit als je stevig vastgrijpt aan de rug van een zwaaiende beest. Wat audio betreft, de muziek is nog altijd fantastisch, maar de overgangen tussen gespannen strijd en opgetogenheid na het succesvol beklimmen van een kolos zijn schokkend.

Gelukkig zijn deze problemen helemaal geen problemen. De rest van Schaduw van de Colossus is gewoon zo fantastisch dat deze door de tijd versleten mechanica slechts een echo is van een game die nog steeds zo fris aanvoelt als de dag waarop deze voor het eerst werd uitgebracht. Het is alsof Team Ico het net voor de eerste keer had aangekondigd, in plaats van dat het zijn derde optreden in 15 jaar is.

Het is misschien niet de eerste keer dat dit verhaal wordt verteld, noch de eerste keer dat je het speelt, maar Schaduw van de Colossus op PS4 is gemakkelijk het beste uitje tot nu toe. 2018 is misschien nog maar net begonnen, maar het is al met een knal begonnen.