Toukiden: Age of Demons recensie
Ps Vita Spellen / / February 16, 2021
Sony's PlayStation Vita schreeuwt om een geweldige RPG, en totdat Monster Hunter eindelijk zijn weg naar de console vindt, zijn er genoeg imitators om je bezig te houden. De nieuwste is Toukiden: Age of Demons, die de vertrouwde hack-and-slash-gameplay gebruikt en deze laat vallen in een fantasiesetting die sterk is gebaseerd op de Japanse mythologie.
Ontwikkelaar Omega Force, vooral bekend om zijn Dynasty Warriors franchise, heeft nauw vastgehouden aan de beproefde Monster Hunter-formule. Spelers verdelen hun tijd tussen een centrale hub, waar missies worden verworven en wapens geüpgraded, en grotere gevechtsarena's. Het is hier dat monsters moeten worden gedood en items moeten worden verkregen, dus je kunt je speurtochten inleveren en het proces herhalen. Het klinkt eenvoudig, maar het is ook nogal een sleur, en in veel opzichten is het dat ook, maar het zijn de baasmonsters die het spel tot leven brengen en waar je de grootste uitdaging zult vinden.
Met een vol feest bezorgen zelfs de zwaarste basisvijanden je niet echt problemen, maar de baasmonsters kunnen veranderen in epische uitputtingsgevechten van een half uur terwijl je hun aanvalspatronen leert, speciale bewegingen ontwijkt en hun gezondheid wegvaagt. Breng voldoende schade aan aan een bepaald lichaamsdeel en het zal eraf vallen, waardoor je tijd hebt om extra schade toe te brengen terwijl de baas het herstelt.
Sommige eindbaasgevechten zijn zo groot en lang dat ze de grenzen van de Vita-batterij verleggen - dit kan een game zijn om te overwegen om te upgraden naar een Vita Slim voor. Je neemt het ook meerdere keren op tegen dezelfde bazen om de items die ze laten vallen te bewerken, aangezien bepaalde combinaties moeten worden gebruikt om je wapens en bepantsering te upgraden. Dit kan frustrerend zijn, omdat je hun uiteengereten lichaamsdelen moet oogsten om bepaalde items te ontvangen, en er is geen garantie dat je degene krijgt die je wilt na een langdurig gevecht.
Gevechten zijn vrij eenvoudig, met lichte, zware en speciale aanvallen, samen met eenvoudige combo's die variëren afhankelijk van het type wapen dat is uitgerust. Als je eenmaal vastlegt om aan te vallen, is er geen manier om het te annuleren, dus je moet er zeker van zijn dat je het landt als je niet wilt worden neergeslagen door een vijandelijke tegenaanval.
Tijdens het spel absorbeer je Mitama, zielen van helden die zijn gedood door krachtige Oni, die vervolgens op je uitrusting kunnen worden toegepast om nieuwe vaardigheden te ontgrendelen. Er zijn meer dan 200 Mitama's om te verzamelen, en elk behoort tot een van de vier soorten magie; Aanval, verdediging, genezing en geest. Deze passen bonussen toe op je personage of bondgenoten in de strijd, waardoor je meer schade kunt aanrichten, bepaalde aanvallen kunt blokkeren of geleidelijk kunt genezen. Elke Mitama stijgt individueel naarmate je hem in de strijd gebruikt, waardoor je meer affiniteit en extra stat-bonussen krijgt tijdens het proces.
Bij elke missie kunnen maximaal vier vrienden met je meedoen, via ad-hoc wifi of via online multiplayer, hoewel de computergestuurde bondgenoten uitstekende vervangers zijn. Ze brengen schade aan, genezen je en voeren de reinigingsrituelen uit die nodig zijn om de zielen van verslagen Oni te absorberen, en sterven zelden door toedoen van je vijanden. Het is een verfrissende verandering van tempo van de frustrerend kamikaze AI van Ziel offer.
Toukiden is altijd kleurrijk en zag er geweldig uit op het OLED-scherm van onze Vita, zowel in de game als tijdens de vele post-quest tussenfilmpjes, die prachtig geïllustreerde personageportretten en CG-animaties gebruiken in plaats van in-game modellen. Er zijn minimale wijzigingen aangebracht voor de westerse release van het spel; hoewel de tekst nu in het Engels is, zijn de stemmen niet opnieuw opgenomen over het originele Japans en zijn de karakters allemaal redelijk stereotiep. Dit werkt echter in de context van het spel. Gelegen in een parallel universum waar Oni, Japanse geesten van de doden, de stroom van de tijd bederven en uw kleine feodale nederzetting aanvallen, is Toukiden inherent Japans. Waar Monster Hunter kiest voor een meer generiek fantasiegevoel, hebben de ontwikkelaars de kunststijl en mythologie van het middeleeuwse Japan omarmd.
In andere opzichten is Toukiden echter nogal flauw. De personages zijn allemaal redelijk vergeetbaar, de locaties zijn een beetje hetzelfde en van nature wordt de gameplay een beetje een sleur zodra je begint te levelen en betere uitrusting wilt. Het tempo is perfect geschikt om onderweg te gamen, dus we zouden een of twee speurtochten kunnen voltooien tijdens onze reis naar en vanuit het kantoor, maar ze gaan zelden verder dan het doden van een bepaald aantal vijanden of het opruimen van een bepaalde Oppervlakte. We hielden van onverwachte baasgevechten, maar ze worden afgewisseld met nogal saaie speurtochten die je weinig bezig houden.
Terwijl andere Monster Hunter-imitators op de Vita, zoals Ziel offer en Ragnarok Odyssey voegden hun eigen wendingen toe aan de spoel-herhalingsformule, Toukiden probeert niets nieuws of verfrissends. Als je nieuw bent in het genre, doet het alles goed, maar neemt het zichzelf een beetje te serieus en mist het veel van de charme die ons door Monster Hunter heeft laten slijpen.
Details | |
---|---|
Prijs | £25 |
Details | www.playstation.com |
Beoordeling | *** |