Call of Duty: Advanced Warfare-recensie

Na jaren van incrementele updates, experimenten en kleine upgrades is de Call of Duty dit jaar de grootste vertrekpunt voor de serie sinds het is verhuisd van WW2 naar het heden in de originele Modern Oorlogvoering. Advanced Warfare verschuift de actie 50 jaar in de toekomst, naar een wereld waar particuliere militaire bedrijven (PMC's) hebben meer macht dan nationale legers en soldaten zijn uitgerust met kracht- en snelheidsbevorderende EXO pakken. Het is de opschudding die Call of Duty nodig heeft, maar de formule is nog steeds niet perfect.

Als we rechtstreeks naar de campagnemodus springen, is het duidelijk dat de nieuwe hoofdontwikkelaar Sledgehammer Games precies is opgepakt waar het laatste team was gebleven; explosieve set-stukken, wereldomvattende locaties, samenzweringen en dubbele kruisen zijn nog steeds aan de orde van de dag, maar deze keer ontvouwen ze zich met volledige lichaams- en gezichtsbeweging. Personages zien er indrukwekkend levensecht uit, met name Oscar-winnaar Kevin Spacey als Jonathan Irons, CEO van het machtige Atlas-bedrijf. Zijn optreden verliest echter een beetje impact, omdat zijn virtuele avatar zulke levenloze ogen heeft.

De tijdsperiode en locaties zijn misschien veranderd, maar in de kern combineert Advanced Warfare de formule van eerdere Call of Duty-games nauwelijks. Zelfs met de EXO-pakken lossen de meeste missies op in een opeenvolging van schietgalerijen of ontsnappingen, met een kleine verstrooiing van on-rails en voertuigsecties om een ​​pauze te bieden aan het vuurgevecht.

IK HEB DE KRACHT

Voor de eerste keer een Exo-pak omdoen voelt bevrijdend, omdat je met dubbele jumps met jetaandrijving hoge richels kunt bereiken en met boost-ontwijken snel tussen dekking kunt duiken. Ze worden echter jammerlijk onderbenut; bepaalde niveaus zijn opgebouwd rond een bepaald vermogen, maar je mag het nooit vrij spel hebben om het in andere missies te gebruiken. De enterhaak zorgt voor een veelvoud aan bewegings- en dekkingopties, maar je kunt hem maar één of twee keer gebruiken tijdens het 6-uur durende verhaal.

EXO-vaardigheden veranderen voortdurend tussen niveaus, wat betekent dat gadgets waarop je vertrouwde in de vorige missie niet langer beschikbaar zijn - naar beneden springen van hoge richels, alleen om te ontdekken dat onze EXO geen boostjets had om onze valsnelheid te verminderen, leidde tot een paar onnodige sterfgevallen. De meeste mogelijkheden zijn afhankelijk van de batterij, maar andere, zoals het zeer nuttige Stim-gezondheidsherstel, zijn one-shots - hoewel dit op geen enkel moment expliciet wordt uitgelegd.

Het vuurgevecht is nog steeds zo glad als altijd, met een paar nieuwe toevoegingen die de mechanismen van shoot-cover-reload-herhalen door elkaar halen. Threat Detection-granaten markeren vijanden door rook, Target Enhancer-scopes onthullen vijanden achter muren en Mute Charges dempen al het geluid in een gebied om je heimelijk bewaakte kamers te laten doorbreken.

Helaas keert dezelfde NPC-hand-vasthouden en weigering om de speler de aanval te laten leiden terug. Eén keer willen we degenen zijn die een deur open trappen, in plaats van te moeten wachten tot een AI-gestuurde metgezel het doet.

PAK HET AAN EN NEEM HET ONLINE 

Zoals altijd zijn er verschillende echt gedenkwaardige sequenties die de campagne de moeite waard maken om te bezoeken, maar toch kopen maar weinig mensen Call of Duty voor de singleplayer-modus; de meeste gamers zullen meteen in multiplayer springen. Hier komt de extra mobiliteit van de EXO-pakken tot zijn recht.

Spelers kunnen niet alleen dubbel springen, boosten en ontwijken over elke map, maar ze kunnen ook allerlei vaardigheden, dodelijke en tactische granaten en extraatjes toevoegen om ze een voorsprong te geven in de strijd. Met behulp van het Pick13-aanpassingssysteem, een upgrade van het Pick10-systeem dat in 2012 debuteerde Black Ops II, kun je secundaire wapens ruilen of streak-beloningen doden om je gezondheid te verdubbelen met stimuleringspakketten, tijdelijke onzichtbaarheid of stille voetstappen.

Aanvoer druppels zorgen voor nog meer variatie. Elke drop wordt willekeurig verdiend op basis van de tijd dat je speelt en beloont spelers met unieke varianten van de standaardwapens. Een aanvalsgeweer kan sneller vuren dan de standaardversie, of het kan vooraf geïnstalleerde hulpstukken bevatten die niet meetellen voor je Pick13-toelage. Alles bij elkaar zijn letterlijk miljoenen laadcombinaties, die fans blij moeten houden totdat de volgende versie van de game arriveert.

Naast de terugkerende selectie van speltypes heeft Sledgehammer twee belangrijke nieuwe modi toegevoegd, ontworpen om tegemoet te komen aan eSports-fans; Uplink en momentum. De eerste heeft teams die vechten om neergehaalde satellieten, die naar je basis moeten worden teruggebracht om punten te scoren. Een mengelmoes van Amerikaanse sporten, je scoort één punt door de satelliet in een zwevende 'eindzone' te gooien, maar twee punten worden gescoord voor het opspringen en 'dunken'.

Dit laatste is een getouwtrek over territorium, waar teams op volgorde een reeks vlaggen moeten veroveren. Het bereiken van de vijandelijke basis resulteert in een overwinning, maar het andere team kan je veroverde vlaggen opnieuw nemen en je terugduwen over het slagveld.

Natuurlijk keren alle oude Call of Duty-favorieten terug, verbeterd met EXO-bewegingsmechanica, en daar is ook een optie voor speel team deathmatch, domination en Search and Destroy-modi met EXO-vaardigheden uitgeschakeld - wat COD zou moeten aanspreken puristen.

EEN BLIK ACHTER HET GORDIJN

Er zijn veel nieuwe kaarten om te leren, en op basis van wat we tot nu toe hebben gespeeld, is er een gezonde mix van kleine binnenomgevingen en grotere open gebieden. Helaas zijn ze nogal restrictief; spelers hebben nu misschien de mogelijkheid om hogere uitkijkpunten te bereiken, maar probeer de top van een gebouw te bereiken en je zult regelmatig een knipperend 'Out of Bounds'-bord tegenkomen - dat de illusie van een EXO die je overal kunt gebruiken doorbreekt beweging. Call of Duty is geen Battlefield, maar op dit moment is het te restrictief.

Het is zo jammer dat de hele multiplayer-ervaring wordt belemmerd door erbarmelijke verbindingsproblemen waardoor de meeste games vrijwel onspeelbaar zijn. Meestal kwam Call of Duty's grootste kracht, Advanced Warfare, uit de poort met laggy gameplay en verbroken verbindingsproblemen; hopelijk brengt Activision een snelle oplossing uit, maar op dit moment is het onaanvaardbaar voor een game die grotendeels verkoopt vanwege de gemakkelijke toegang tot de multiplayercomponent.

Als je liever een team vormt met je vrienden in plaats van tegen hen te strijden, neemt Exo Survival je op tegen golven van steeds moeilijker wordende tegenstand. Punten worden verdiend voor het voltooien van elke golf, die vervolgens kunnen worden besteed aan EXO- of wapenupgrades, maar het geheel ervaring voelt gewoon flauw - vooral na de COD van vorig jaar: Ghosts hebben iets nieuws en verfrissends geprobeerd Uitsterven.

Sledgehammer voegt Zombies toe, de op golven gebaseerde survival-modus die zo populair bleek in Treyarchs Call of Duty-games, als downloadbare content in de toekomst, dus niet alles is verloren voor fans van coöp-gameplay, maar Exo Survival doet dat gewoon niet vergelijken.

Advanced Warfare is een geval van twee stappen vooruit, een stap terug voor de franchise. EXO-pakbeweging verhoogt de ante verder dan enige eerdere inzending in de serie in termen van mobiliteit en tempo, maar de ontwikkelaar heeft niet geprofiteerd van de introductie in de campagne. Multiplayer, meestal een zeker succes, wordt ongebruikelijk verbroken bij de lancering, en de coöpmodus is meer een toevoeging die ook wordt uitgevoerd dan moet worden gespeeld. Als Sledgehammer zijn online problemen kan oplossen, twijfelen we er niet aan dat de Advanced Warfare-schijf veel tijd zal doorbrengen in onze PS4 schijflade, maar op dit moment is het moeilijk om de toegangsprijs te rechtvaardigen.