Gears of War 4 review: bloederige vuurgevechten

Hoe los je een probleem op zoals Oorlogswapens? Hoewel de originele trilogie zijn aandeel had in emotionele hoogtepunten en intense confrontaties met een vast stuk, games zoals Niet in kaart gebracht en Rise of the Tomb Raider hebben ons sindsdien laten zien dat er iets meer is om dekking te schieten dan het neerschieten van eindeloze hordes druipende, diknekkige beefcakes.

Toegegeven, ik kan me niet echt voorstellen dat Marcus Fenix ​​en co ooit rond oude ruïnes springen of buigen hun intellectuele spier om puzzels op te lossen als een snelle vuist of laars in het gezicht net zo goed zou doen goed. Dat neemt echter niet weg dat, terwijl zijn nageslacht bezig was het genre vooruit te helpen, Gears resoluut één noot is gebleven, vaak ten nadele ervan.

De nieuwste aflevering in de serie, Gears of War 4, doet niet veel om deze formule te veranderen, maar de kleine aanpassingen die de nieuwe ontwikkelaars The Coalition wel doen, hebben een verrassend grote impact op de rest van het spel. Je zult nog steeds honderden vleeszakken bekogelen met duizenden kogels in de loop van de main campagne, maar u zult dit doen met een groter bewustzijn van uw omgeving en een veel breder scala aan tactische kansen.

Stel 25 jaar na de gebeurtenissen van Gears of War 3, plaatst de nieuwe game je in de schoenen van JD Fenix, de zoon van Gears-veteraan Marcus Fenix ​​en nieuw gedraaide Gears runaway, wiens poging om een ​​pas gebouwde COG-nederzetting te plunderen die in de nasleep van de oorlog is gebouwd, snel gaat mis. Terwijl hij wordt achtervolgd door stuwdammen van "DB" -soldaten, helikopters en uiteindelijk hele vliegdekschepen, is het een opening die helpt je voorzichtig naar binnen terwijl je ook optimaal profiteert van de visuele pracht van Unreal Engine 4 om een ​​aantal werkelijk spectaculaire scènes te leveren van bloedbad. Een gedeelte doet zelfs dienst als tutorial voor de nieuwe Horde-modus van de game, waarin je het opneemt tegen steeds krachtigere golven vijanden.

Je hebt kostbare tijd om op adem te komen tussen elke schermutseling, maar door het geweldige tempo van de game voelde ik me zelden overweldigd. Behoudens een paar plotselinge pieken in de moeilijkheidsgraad, die snel werden overwonnen door een kleine verandering in strategie, lijkt The Coalition dat te doen hebben de kunst onder de knie om precies te weten wanneer u de inzet moet verhogen en voor hoelang zonder dat elk gevecht voelt herhalende.

Inderdaad, de constant evoluerende vijanden van het spel zijn de sleutel tot de algehele structuur van het spel. Net als je bijvoorbeeld het gevoel hebt dat je grip hebt op elk type DB, worden ze snel weggegooid ten gunste van de nieuwe big-bad van het spel, de Swarm. Deze witte, vlezige monsters vertonen nog steeds enige gelijkenis met hun robotachtige voorouders - de stuiterende, atletische 'juvies' zijn de natuurlijke opvolger van de hectische, rollende Tracker bots, terwijl de Drones je standaard gruntsoldaten vervangen, maar ze beschikken allemaal over een veel hoger niveau van intelligentie, waardoor ze formidabele vijanden worden wanneer ze verschijnen massaal. Evenzo, met nieuwe soorten zwermvijanden die in elke paar hoofdstukken rollen, word je constant gedwongen om je aan te passen en voort te bouwen op wat je hebt geleerd.

LEES VOLGENDE: Onze beste Xbox One-games voor 2016

Hetzelfde geldt voor de soorten omgevingen waarin je ze tegenkomt. Waar de Locust van weleer de voorkeur gaf aan gevechten in grote, open arena's met gemakkelijk herkenbare dekking, zijn de Swarm veel minder kieskeurig. Of het nu gaat om de nauwe gangen van een oud fort, vochtige, kronkelende catacomben of de controlekamer van een oude windturbines, ze zullen zowat overal slopen, wat voor een verfrissende verandering van tempo zorgt stuiten op. Omslag is nog steeds ruimschoots aanwezig, maar vaak is het niet bijzonder permanent, met een bepaald laat-op-hoogtepunt om de paar minuten alle beschikbare dekking fysiek te verschuiven, waardoor je letterlijk na te denken.

Het zorgt allemaal voor een briljant spel om ook in coöp te spelen, aangezien er regelmatig secties zijn waarin je groep moet opsplitsen om verder te komen. Dit is natuurlijk geen nieuw concept voor Gears, maar met ondersteuning voor zowel online als lokale co-op met gesplitst scherm, het zorgt ervoor dat uw acties veel belangrijker aanvoelen als u uw partner naast zich op het scherm kunt zien vastpinnen u. Dat wil niet zeggen dat je AI-metgezellen de mosterd niet snijden - ze brengen je inderdaad snel weer tot leven als je ergens bent van problemen - maar er is niets zo bevredigend als binnenduiken om de dag te redden wanneer het leven van je vriend op de vlucht is lijn.

Helaas zijn de multiplayer-modi minder leuk, al was het maar omdat de overgrote meerderheid ervan afdaalt in een waanzinnig shotgun-fest dat niet leuk is om te spelen en ook niet bijzonder vaardig is. Er zijn hier echter nog steeds een paar edelstenen te vinden, en ik raad je aan om eerst je tanden in deze modi te zetten voordat je jezelf in meer traditionele modi stort, zoals King of the Hill en Warzone.

Wapenwedloop zou zeker uw eerste aanloophaven moeten zijn. Hierdoor bladert elk team door elk Gears-wapen in de loop van een wedstrijd. Dood drie tegenstanders en je team zal van wapen wisselen, en degene die ze allemaal als eerste gebruikt, wint. Het is een briljante modus die je echt dwingt om de ins en outs van je beschikbare arsenaal te leren, en het kan behoorlijk interessante wedstrijden opleveren, afhankelijk van de voortgang van elk team. Je zou bijvoorbeeld shotguns kunnen hebben versus sluipschuttersgeweren, of het vliegende-bommen afvurende Dropshot-pistool versus de buzzsaw-firing Buzzkill.

Trefbal heeft ook de neiging om af te dalen in hersenloze shotgun-ontploffingen, maar de haak is dat je met elke kill een neergehaalde kunt doen herleven lid van je eigen team, waardoor een soort touwtrekken wordt gecreëerd die het tij van de strijd snel kan keren als je het lang volhoudt genoeg. Rondes zijn ook relatief kort, dus je hoeft niet te wachten als je geen tweede spawn krijgt.

LEES VOLGENDE: PS4 versus Xbox One: wat is het beste?

Zelfs als je de nieuwe multiplayer-modi niet opgraaft, is de hoofdcampagne van Gears of War 4 heeft nog steeds veel te bieden. Het is een plezierige stoeipartij van bloederige vuurgevechten en het uitstekende tempo houdt je altijd scherp. Er is om elke hoek een nieuwe uitdaging te vinden, en hoewel het misschien nog steeds niet bijzonder revolutionair is algemene cover-shooters gaan, het is duidelijk dat de serie nog een mooie toekomst in het verschiet heeft dankzij de inspanningen van de nieuwe ontwikkelaar team. Met zijn ogen nu stevig op de toekomst gericht, Gears of War 4 is weer een geweldige exclusieve game voor Xbox One, en heeft het volste recht om de hoeksteen van een gloednieuwe trilogie te worden.