Star Fox Zero recensie

Star Fox Zero was bedoeld als de game die de Wii U heeft gered, wat vreemd is aangezien het meeste rechtstreeks uit de N64 Star Fox-klassieker Lylat Wars is gehaald. Star Fox Zero is meer een hervertelling dan een simpele HD-remake en heeft zijn ietwat verouderde voorganger opnieuw opgestart om precies te laten zien waartoe de Wii U-gamepad in staat is: spelers een cockpitweergave van Fox's Arwing voor nauwkeuriger richten en first-person luchtacrobatiek, terwijl de belangrijkste actie op de rails zich afspeelt op de tv voor u.

Op papier klinkt het als de schitterende flits van sterrenstof die Nintendo nodig heeft om met een knaller uit te gaan op Wii U voordat iedereen wordt meegesleurd door de officiële onthulling van zijn volgende console, die momenteel is codenaam NX. In de praktijk is het echter een veel vager idee dat vaak niet dezelfde bevredigende space-opera oplevert als Lylat Wars bijna twintig jaar geleden.

De belangrijkste boosdoener is de nogal moeilijke bediening. Hoewel het grootste deel van je vliegen wordt bestuurd door de twee analoge sticks, moet je de bewegingssensoren van de GamePad gebruiken om je doel in first-person te verfijnen. Dit is met name het geval wanneer het spel zijn traditionele actie op de rails doorbreekt en zijn 360 graden all-range-modus ingaat.

Als uw richtkruis echter de gewoonte heeft om opzij te dwalen, moet u het vaak opnieuw kalibreren door op te drukken. in de L-stick om het terug naar het midden te brengen, wat niet bepaald ideaal is als je in een verhit luchtgevecht zit met een wolkenkrabberformaat baas. Wat meer is, de Arwing zelf voelt lang niet zo handig als eerdere inzendingen in de serie, en de Het hele vliegen, van de bewegingssensoren tot de ietwat plakkerige analoge bedieningselementen, voelt onhandig en moeizaam.

Dat gezegd hebbende, dit is allemaal lang niet zo erg als het belangrijkste nieuwe voertuig van Star Fox Zero, de tweevoetige, bijna kipachtige Walker-mecha. Je kunt op elk moment overschakelen naar de Walker terwijl je met de Arwing vliegt door op A te drukken, zelfs in de diepte van de ruimte (waarin hij zijn kleine vleugels vrij lieflijk zal flapperen terwijl hij naar beneden in de leegte stort). Tenzij je echter echt van lastige tankbedieningen houdt, raad ik je aan deze alleen te gebruiken als dat nodig is.

^ De Gyrowing is een van de betere nieuwe toevoegingen van Star Fox Zero, maar de gekoppelde hackrobot wordt ernstig onderbenut

De Walker komt vooral in het spel wanneer Star Fox Zero je meeneemt in een wat meer besloten ruimtes dan de serie wordt traditioneel gewend, zoals de binnendoorgangen van gigantische robots of complexe beveiliging bakens. Hoewel de mogelijkheid om de GamePad te gebruiken om vijanden zowel boven als voor je neer te schieten in het begin behoorlijk nieuw is, is de combinatie van de Walker's beperkte manoeuvreerbaarheid en zijn kleine gezichtsveld maken van elk van deze relatief korte delen van het spel een oefening in frustratie.

Het is een klacht die ook bij first-person flying kan worden geuit, zoals ik mezelf constant merkte tegen dingen aan botsen simpelweg omdat ik ze niet kon zien of niet genoeg tijd had om uit de manier. Als ik twee paar ogen had gehad, had ik deze obstakels duidelijk op het tv-scherm zien verschijnen, maar als je er volledig op gefocust bent proberen om een ​​lastige vijandelijke zwakke plek op de GamePad te raken, wordt het al snel vrij moeilijk om de juiste balans tussen beide te vinden perspectief.

^ Tijdens baasgevechten is de camera op de tv permanent vergrendeld op je hoofddoel, waardoor een meer filmisch beeld van het slagveld ontstaat, maar het helpt de speler niet

Het helpt ook niet dat Zero je dwingt om de GamePad-weergave te gebruiken voor elk laatste baasgevecht. Deze vormen altijd de derde en laatste fase van elke fase, en wanneer er een op het scherm verschijnt, wordt de actie op de tv automatisch vergrendeld jouw perspectief zodat de baas altijd in het centrum staat, waardoor een meer ingrijpende, filmische, maar uiteindelijk nutteloze kijk op het slagveld ontstaat.

Hierdoor zit je vast in het kleine glazen venster van Fox op de GamePad, wat het niet alleen moeilijk maakt om te weten waar iets is vanwege het ontbreken van een secundaire minikaart, maar het maakt het ook buitengewoon moeilijk om de afstand tussen jou en je vijand nauwkeurig te beoordelen, vooral wanneer ze achter je aan jagen of zich voorbereiden om over de arena. Er was een reden waarom zoveel van de baasgevechten van Lylat Wars beperkt waren tot een camera op de rails, en Zero lijdt des te meer omdat hij constant in de schoenen staat in deze first-person flight-modus.

^ Op het GamePad-scherm vind je een zicht op de cockpit, waardoor je meer controle hebt over je doel, maar geen goed zicht op obstakels in de buurt

De Gyrowing, een andere nieuwe toevoeging aan het arsenaal van Fox, is zowat het enige voertuig dat ongedeerd wegkomt, aangezien deze drone-achtige helikopter vaker wordt gebruikt voor het oplossen van puzzels dan voor snelle gevechten. Het resultaat is dat de langzamere, meer ontspannen manier van vliegen lang niet zo ongemakkelijk aanvoelt als zijn neven, en er zijn verschillende momenten waarop je afdalen in de ingewanden van torentjes en laserbakens waar de bewegingscontrole van de GamePad en het 360 graden zicht echt tot hun recht komen eigen.

Helaas zijn deze secties pijnlijk van korte duur, en het is jammer dat Star Fox Zero niet beter gebruik maakt van zijn unieke functies. Hetzelfde geldt voor Gyrowings nogal charmante op afstand bestuurbare hackrobot. Zodra je zijn vertederende vermogen om vijanden uit te schakelen door op hun rug te landen onder de knie hebt, wordt het onmiddellijk vervangen en vervangen door meer van Zero's gevreesde Walker.

Alles bij elkaar zorgt het ervoor dat Star Fox Zero meer aanvoelt als een slechte imitatie van Lylat Wars dan als een echt innovatieve hervertelling. Gehinderd door moeilijke bedieningselementen en de frustrerende verschuivingen in perspectief, kun je beter oppakken de originele Lylat Wars van de Wii U's Virtual Console dan worstelen met zijn oneindig inferieure kloon.