Mario & Luigi: Paper Jam Bros recensie

Uitvinding is vaak het kloppende hart van AlphaDream's Mario & Luigi-serie. In Bowser's Inside Story uit 2009 nam Mario's aartsvijand de taken van de hoofdrolspeler over terwijl de loodgieterbroeders door zijn ingewanden dwaalden, en in 2013 Dream Team Bros zag de perfecte versmelting van 2D en 3D Mario-platformen terwijl Mario de fantasievolle droomlandschappen van zijn narcoleptische broer verkende. Met Paper Jam Bros komt Mario & Luigi in botsing met de andere Mario RPG-serie van Nintendo, Paper Mario, waardoor het de tweede grote crossover van Nintendo wordt sinds Professor Layton tegen Phoenix Wright.

Hoewel Layton vs Wright erin slaagde om beide titels samen te voegen om een ​​naadloze confrontatie tussen de grootste detectives van Nintendo te creëren, is de mash-up van Paper Jam Bros beslist minder succesvol. In plaats van te spelen op de sterke punten van elke serie, is dit echt een Mario & Luigi-game met Paper Mario aan de zijkant geplakt, omdat de laatste uniek is. papercraft art-stijl wordt voornamelijk gebruikt als excuus om ietwat nieuwe soorten vijanden te introduceren, in plaats van een blijvende impact te hebben op de wereld die je speelt in.

^ Gevechtskaarten worden halverwege het spel ontgrendeld, die je op elk moment tijdens het gevecht kunt spelen om je statistieken te verbeteren of extra schade aan te richten

Toegegeven, Paper Mario is allesbehalve een derde wiel als het gaat om de turn-based gevechten van Paper Jam Bros. Hier is hij een gewaardeerd lid van het team en kan hij tot zes exemplaren van zichzelf maken, beide voor extra schade en verdedigingslagen, biedt een welkome afwisseling in Mario en Luigi's routine voor sprong, hamer en dubbele Bros-aanvallen.

Hij is ook een beetje een tweesnijdend zwaard, omdat zijn krachtige moveset gemakkelijk ongedaan kan worden gemaakt door een verkeerd getimede druk op de knop. Net als bij eerdere Mario & Luigi-games worden de bewegingen en vaardigheden van elk personage toegewezen aan individuele gezichtsknoppen (A voor Mario, B voor Luigi en Y voor Paper Mario), en het succes van elke aanval hangt af van je eigen deskundige timing, of het nu gaat om een ​​hamerslag of stampen op het hoofd van een Goomba. Het is veel boeiender dan simpelweg commando's geven en ze automatisch zien spelen, maar met Paper Mario je timing is zelfs nog belangrijker, omdat je effectief 6x het aantal hitpoints verliest als je de controles. Dat is veel te verliezen als je op een krappe plek zit, en de extra spanning kan zelfs de allerkleinste Goomba-restjes verzinken.

^ Tijd je aanvallen precies goed en je zult extra schade aanrichten - spring gewoon niet op een Spiny, anders ben je degene die gewond raakt

Alsof dat nog niet genoeg was, zal het verdedigen van je trio loodgieters zeker je zenuwen aan het werk zetten, want het lezen van de aanvallen van je tegenstanders is net zo belangrijk om te overleven als het leren beheersen van de jouwe. Een inkomende Koopa Troopa kan bijvoorbeeld met een hamer terug in de menigte worden geslagen, terwijl het opladen van Hammer Bros met een snelle kopstomp kan worden gestopt. Dit was ongeveer beheersbaar met twee personages, maar drie stappen echt het tempo op, waardoor het indrukken van een knop verandert in een tactiele strijd van behendigheid.

Helaas kan hetzelfde niet worden gezegd van de kenmerkende papercraft-gevechten. Hier worden de strakke beperkingen van Mario & Luigi's fantastische vechtsysteem vermeden voor wijd open arena's waar je rondrijdt op gigantische papieren modellen, voortgetrokken door je arme leger van Toads. Om vijanden te verslaan, kun je ofwel op ze rammen om ze uit balans te brengen, of jezelf in de lucht lanceren om ze plat te verpletteren.

^ Paper Mario's kopieervermogen is aantoonbaar overweldigd. Vooral bij baasgevechten was hij vaak de enige die overeind bleef

Ze zouden leuker zijn als de bedieningselementen niet zo los en flodderig aanvoelden, maar niets kan de pijn verlichten van het saaie ritme-actie morele dans om je Toads gelukkig te houden - vermoedelijk zodat ze hun vreselijke bestaan ​​als dienstplichtige kunnen vergeten pakpaard. Het helpt niet dat ze ook vaak direct na turn-based mini-boss-gevechten verschijnen, omdat het alleen dient om te benadrukken hoe laks en slordig ze worden vergeleken met de strakke precisie van Paper Jam's gebruikelijke ontmoetingen.

Paper Jam Bros zou ook meer van zijn omgeving kunnen maken. Er is een vreemde papieren diorama te bewonderen in zijn nogal saaie grasland, woestijn, grotten, bossen en berggebieden, maar na de vreemde en wonderbaarlijke droomwerelden van Mario & Luigi Dream Team Bros, voelt het beslist een gebrek aan verbeeldingskracht. Het uitstekende script en de lichte, vrolijke soundtrack helpen dit enigszins recht te trekken, maar het voelt toch nogal conservatief aan voor een studio die er in het verleden in is geslaagd om enkele van de heerlijkste gekke werelden te creëren die je op een Nintendo handheld.

^ Paper Mario's Trio-aanvallen kunnen allerlei vormen aannemen, maar het tennisspel is gerecycled van Dream Team Bros

Dat wil niet zeggen dat Paper Jam Bros uw aandacht niet waard is. Het is nog steeds een perfect plezierig avontuur dat voor het grootste deel vol boeiende gevechten en briljante muziek zit. Buiten de strijd voelen Paper Mario en zijn post-it-metgezellen zich echter erg onderbenut, en het feit dat je het grootste deel van je openingstijden besteden aan het zoeken naar verloren Paper Toads helpt niet bepaald het tempo van het spel een van beide. Uiteindelijk kun je naar buiten stappen en in het vlees van het avontuur komen, maar ik vrees dat je je 3DS misschien hebt dichtgevouwen voordat je er bent.