Panasonic G80 review: de beste CSC van minder dan £ 1.000 is momenteel verkrijgbaar met een gratis prime-lens

De Panasonic G80 is de zevende generatie in een serie camera's die teruggaat tot de allereerste compacte systeemcamera (CSC), de Panasonic G1. Deze modellen liepen het risico een beetje verdwaald te raken in de Panasonic-line-up, volgepakt door de vlaggenschip GH-serie, de stijlvolle, met gadgets beladen GX, de slanke GM en de budgetvriendelijke GF.

Het zijn echter vaak de meer bescheiden camera's die de beste waarde bieden. Het vorige model, de Panasonic G7, raak de juiste noten met betrouwbare beeldkwaliteit, elegante bedieningselementen en ergonomie, vlotte prestaties en een uitstekende 4K-videomodus. Het was de perfecte camera voor beginnende videoproducenten met een beperkt budget, en was ook bestand tegen de zware concurrentie om foto's.

De G80 lijkt opmerkelijk veel op de G7, zowel qua uiterlijk als qua specificaties: Foto's van 16 megapixels, 4K-video's, een gearticuleerd touchscreen van 3 inch en een elektronica met 2,4 miljoen pixels zoeker. Het is een beetje teleurstellend dat de G80 £ 120 meer kost dan de G7 bij de lancering, maar de nieuwe kitlens maakt dit gemakkelijk te rechtvaardigen. De brandpuntsafstand van 12-60 mm is een grote stap hoger dan de 14-42 mm kitlens van de G7, wat neerkomt op 24-120 mm op een full-frame camera. De lens is weersbestendig, net als de G80 zelf. Dit is ongebruikelijk voor een camera van minder dan £ 1.000, en een teken dat Panasonic dit model op een veeleisender type fotograaf richt.

Een ander teken van de exclusieve status van de G80 is de beschikbaarheid van de DMW-BGG1 Battery Grip als accessoire. Dit kost £ 250 en biedt een extra batterijcompartiment, dat nog eens £ 50 kost om mee te vullen een batterij en bevat een tweede set bedieningselementen op de bovenplaat voor een comfortabelere portretoriëntatie schieten. Nogmaals, dit is een veelvoorkomend kenmerk van chique CSC's en spiegelreflexcamera's, maar een zeldzame vondst voor deze prijs.

Een ander belangrijk kenmerk is dat de camera de sensor-shift optische stabilisatie van de GX80 maar dat ontbrak bij de G7. Wanneer een gestabiliseerde lens is gemonteerd, gebruikt de camera zowel sensorverschuivingssystemen als in-lens-systemen in combinatie om te helpen bij trillende omstandigheden of extreem lange sluitertijden.

LEES VOLGENDE: De beste compact-, CSC- en DSLR-camera's

---

Panasonic G80 review: in gebruik

CSC's worden doorgaans op de markt gebracht als kleiner en lichter dan spiegelreflexcamera's, maar de G80 heeft ongeveer dezelfde afmetingen en hetzelfde gewicht. Het voordeel is dat er een stevige, comfortabele handgreep is en voldoende ruimte voor knoppen en wijzerplaten. In tegenstelling tot de G7 heeft de kaartsleuf nu een eigen vak aan de zijkant, waardoor je er gemakkelijk bij kunt met een statief. Het is aanzienlijk stiller dan de G7, met een opnieuw ontworpen sluitermechanisme dat volgens Panasonic ook cameratrillingen door de sluiter vermindert.

Er zijn vijf aanpasbare knoppen verspreid over de camera, plus vijf andere virtuele knoppen op het touchscreen. Knoppen met het label Fn zijn niet zo snel te leren als knoppen met specifieke functies, maar dat is het wel geef meer flexibiliteit om de camera naar wens in te stellen, en je kunt altijd je eigen camera toepassen stickers.

Bovendien krijg je speciale knoppen voor ISO-snelheid, witbalans, autofocusmodus en AF / AE-vergrendeling, plus een hendel om te schakelen tussen enkele automatische, continue automatische en handmatige scherpstelmodi. De AF / AE-vergrendelingsknop kan worden toegewezen aan een van deze of beide functies of aan AF ON. Dit activeert de autofocus en door autofocus uit te schakelen via de ontspanknop, kun je kiezen wanneer je wilt scherpstellen en wanneer je wilt fotograferen. De AE / AF-knop zit naar mijn smaak echter iets te ver naar links, vooral omdat ik mijn linkeroog gebruik voor de zoeker.

Er zijn twee stevige instelschijven op de bovenplaat voor directe toegang tot sluitertijd en diafragma in handmatige belichtingsmodus. Belichtingscompensatie is toegankelijk door op de Fn1-knop op de bovenplaat te drukken en vervolgens aan de achterste instelschijf te draaien. Ik vond dit een beetje lastig, dus heb ik het permanent aan het achterwiel toegewezen. Het keerde echter nog steeds terug naar de sluitertijd in de handmatige belichtingsmodus, met de voorste instelschijf toegewezen aan het diafragma.

Panasonic G80 review: Drive modes

Aan de andere kant van de zoekerbult is er een speciale drive-modusknop, die de gebruikelijke opties voor enkele, burst- en zelfontspanner bevat, plus nog drie ongebruikelijke. De eerste is de intervalmodus, en deze geeft toegang tot de time-lapse- en stop-motionanimatiemodi van Panasonic: in time-lapse ondersteunt de camera opnamesnelheden van één frame per seconde tot één per 99 minuten; de stop-motionmodus legt automatisch vast met intervallen van maximaal 60 seconden, maar het frame kan handmatig worden vooruitgeschoven, hetzij op de camera, hetzij via wifi met de bijbehorende app. Het ondersteunt ook het villen van ui, waarbij het vorige frame als overlay wordt weergegeven om te helpen bij de animatie. Beide modi kunnen aan het einde van de opname reeksen frames converteren naar 4K- of 1080p-video.

De tweede modus is 4K Photo, die profiteert van de 8 megapixel resolutie van elk 4K videoframe om een ​​burst-modus van 30 fps te leveren. Er wordt een video opgenomen voor de duur van de burst en u kunt teruggaan en een frame selecteren om na de gebeurtenis als foto op te slaan. U bent niet beperkt tot breedbeeldopnamen - video's worden opgenomen met elke beeldverhouding die u selecteert - maar de uitvoer is alleen JPEG, met sluitertijden tot 1/30 en ISO-snelheden tot 6400.

De derde modus op de draaiknop is Post Focus, en dit werkt op dezelfde manier: een video opnemen terwijl deze door de focus in een scène beweegt. Na het vastleggen kunt u op het scherm tikken om te kiezen op welk deel u wilt focussen. De G80 gaat nog een stap verder, met een optie om de opnamen te combineren met behulp van een techniek die focus-stacking wordt genoemd, zodat een groter gebied of de hele scène scherp is. Hoewel de mogelijkheid om te kiezen waarop je je na het evenement wilt concentreren een beetje eigenzinnig leuk is, heeft de mogelijkheid om alles scherp te maken veel potentieel voor macro- en productfotografie. Het leverde enigszins vreemde resultaten op bij het selecteren van een reeks gebieden om scherp te houden, maar de automatische modus die alles scherp houdt, werkte buitengewoon goed. Nogmaals, het is beperkt tot 8-megapixel JPEG-uitvoer met dezelfde belichtingsbeperkingen, aangezien de foto's zijn getrokken uit een 4K-videobestand.

^ Ik heb de witte beker uitgekozen om op te focussen voor deze opname ...

^... terwijl de camera hier een techniek heeft gebruikt die focus-stacking wordt genoemd, waarbij meerdere opnamen worden gecombineerd om alles scherp te houden

Panasonic G80 review: autofocus en prestaties

De elektronische zoeker gebruikt een OLED-scherm van 2,36 miljoen pixels, maar is groter dan op de G7, met een vergroting van 0,74x in plaats van 0,7x. Het LCD-scherm schakelt automatisch uit wanneer de camera voor het oog wordt geheven, maar het kan nog steeds worden gebruikt als touchscreen om het autofocuspunt te verplaatsen. Dit voelt natuurlijk aan en is extreem snel, en het wordt slechts een beetje van streek door onbedoelde stoten van de neus. Handig is echter dat er een menu-optie is om het van Exact naar Offset-modus te schakelen, waar het zich meer gedraagt ​​als een laptop-touchpad dan als een touchscreen. Het resultaat is dat onbedoelde prikpennen alleen het autofocuspunt wiebelen in plaats van het uit koers te laten gaan.

Nadat het autofocuspunt is verplaatst, kunnen de instelschijven worden gebruikt om de grootte van het autofocusgebied aan te passen, dat varieert van een klein puntje tot bijna de gehele framehoogte. Deze flexibiliteit is in het algemeen nuttig, en vooral in zeer donkere omstandigheden waar de camera moeite heeft om scherp te stellen op een zeer klein gebied. Wat ook handig is, is dat gezichtsherkenning zich concentreert op de ogen in plaats van op gezichten en dat de nauwkeurigheid van zowel gezichtsherkenning als het volgen van onderwerpen via een touchscreen zo goed is als ik heb gezien van elke camera. Panasonic is ongebruikelijk omdat het geen autofocuspunten voor fasedetectie op zijn sensoren heeft, maar dat wel is geen probleem als het een van de snelste, meest veelzijdige en meest betrouwbare autofocussystemen ooit is CSC.

Snelle autofocusprestaties dragen ook bij aan een indrukwekkende snelheid bij normaal gebruik, met de G80 duurt 0,8 seconden tussen het opstarten en het maken van een opname en 0,4 seconden tussen de daaropvolgende schoten. Burst-opnamen waren in mijn tests bij 9,2 fps, de buffer is goed voor meer dan 100 JPEG's en er was geen teken van vollopen. Overschakelen naar de RAW-modus, vertraagde het tot 7,1 fps en deze snelheid vertraagde aanzienlijk na 47 frames. Na het inschakelen van continue autofocus, liep het op 6,2 fps voor JPEG's en 5,4 fps voor RAW. Er zijn snellere CSC's, zoals de Sony a6300 en Fujifilm X-T2, maar ze zijn ook duurder. De G80 is snel genoeg voor de meeste doeleinden en de genereuze buffer betekent dat hij zowel uithoudingsvermogen als snelheid heeft.

Al met al hebben de bedieningselementen van de G80 niet de verfijnde luxe van de Fujifilm X-T2, maar er is meer een Zwitserse Army Knife-effect: praktisch, uitgebreid, aanvankelijk een beetje ingewikkeld, maar het duurt niet lang voordat het onder de knie is met.

---

Panasonic G80 review: Videomodus

Panasonic heeft de afgelopen jaren het voortouw genomen op het gebied van video-opname en de G80 zet deze traditie voort. Het neemt zowel 4K (3.840 x 2.160) als 1080p video's op, die beide vol zitten met scherpe, fijne details. Sensor-shift, lens-gebaseerde en elektronische stabilisatie kunnen allemaal tegelijkertijd worden gebruikt om te leveren indrukwekkend vloeiende beelden uit de hand, die effectief genoeg zijn om te gebruiken tijdens het wandelen met de camera.

In tegenstelling tot de goedkopere camera's uit de G-serie van Panasonic, bevat deze ook het Cinelike D-kleurprofiel. Dit levert vlakke kleuren op, die een goed uitgangspunt vormen voor kleurcorrectie. Er is ook een piek in de zebrastreep, die aangeeft dat de delen van het frame overbelicht zijn. Je krijgt ook een microfoonaansluiting van 3,5 mm, maar helaas is er geen hoofdtelefoonaansluiting voor monitoring. Er zijn geen slow-motion-modi, maar de 1080 / 60p-video's van de camera kunnen in bewerkingssoftware worden vertraagd tot 25p.

Video-autofocus is uitstekend, met dezelfde uitstekende onderwerp-tracking als bij foto's en beslissende herfocussering wanneer het onderwerp of de camera beweegt. Het is echter niet zo doorslaggevend dat ik erop zou vertrouwen bij het streven naar professionele productiestandaarden, omdat er nog steeds wat focusjacht is en af ​​en toe een fout. Canon leidt het veld hier met zijn Dual Pixel-sensoren, maar met zijn 4K-bereik vanaf £ 3.500 met de 5D Mark IV, hij concurreert niet echt met de Panasonic G80. De EOS M5 is over het algemeen vrij gelijkaardig aan de G80 en heeft een Dual Pixel-sensor, maar het is veel duurder en beperkt tot 1080p.