Recenzja LA Noire (Xbox 360, PS3)

L.A. Noire pochodzi z tej samej firmy, co fenomenalnie udana seria Grand Theft Auto (GTA). Wykorzystuje ten sam silnik gry, co ostatnie GTA, aby odtworzyć rozległe środowisko miejskie. Ponadto zajmuje się podobnymi tematami jak GTA, a przestępczość jest w samym sercu jej historii. Ale pomimo tych wszystkich podobieństw, L.A. Noire to bardzo, bardzo odmienny rodzaj gry.

Wskazówka jest w nazwie, ze wszystkimi twoimi zszywkami z gatunku noir tutaj

Akcja L.A. Noire, osadzona w powojennym Los Angeles w latach czterdziestych XX wieku, stawia Cię w roli dobrze zapowiadającego się funkcjonariusza LAPD Cole'a Phelpsa. Phelps był bohaterem wojennym, choć nie lubi o tym mówić, a po zakończeniu walk wstąpił do policji, gdzie śledzisz jego błyskawiczny awans w szeregach. Jak sugeruje tytuł, to czysty film noir wydestylowany w formie gry wideo. Ale filmy takie jak The Maltese Falcon, Touch of Evil i L.A. Confidential nie są jedynymi inspiracjami; ponadto istnieje duża pomoc w nowoczesnych konwencjach telewizyjnych.

Oto Phelps, po lewej. Twarze wyglądają znacznie lepiej w ruchu niż na zdjęciach

Postacie, dialogi i struktura fabuły od razu przypominają serial telewizyjny HBO. W rzeczywistości możesz rozpoznać Phelpsa, który grał Aaron Stanton - Ken Cosgrove w Mad Men. Poza tym gęsty i zgryźliwy dialog jest z pewnością realistyczny i wystarczająco szorstki, aby przejść zbiórkę na szanowanym obecnie amerykańskim kanale kablowym.

Pod względem struktury gra jest podzielona na 21 przypadków, z których większość jest z grubsza równa wartości gry w odcinku telewizyjnym. Podobnie jak w przypadku większości seriali telewizyjnych, wczesne odcinki są w dużej mierze samodzielne, ale w połowie gry pojawia się wyraźny wątek fabularny łączący sprawy.