Wolfenstein: The New Order incelemesi

Wolfenstein oyunları tarihle her zaman hızlı ve gevşek oynadı, ancak The New Order seriyi mantıklı bir sonuca götürüyor: Ya Naziler II.Dünya Savaşı'nı kazansaydı? Başrol oyuncusu BJ Blazcowicz, 1945'te belirlenen patlayıcı bir açılış seviyesinin ardından travmatik bir Naziler ileri teknoloji ve robotik kullandıkları için bir Polonya akıl hastanesinde kafa travması dünya. 16 yıl sonra bitkisel bir durumdan uyanan Blazcowicz, sadist General Wilhelm "Deathshead" tarafından yaratılan makinelerin bulunduğu bir dünyaya geri dönüyor. Strasse, Mihver’in dünyayı demir yumrukla yönetmesine yardım ediyor - ama bu, Nazi’ye ciddi bir dert açan tek kişilik bir orduyu durdurmayacak kuvvetler.

Serinin hem devamı hem de yeniden başlatılması olan The New Order, önceki oyunlarda görülen paranormal unsurları ortadan kaldırıyor ve retro-fütüristik alternatif gerçekliğe odaklanıyor 1960. Bu, geliştirici MachineGames'e kısmen birçok benzersiz konum oluşturma esnekliği sağladı. alternatif tarih kurgu, filmler ve bilim kurgu ile Wolfenstein'dan tekrar eden temalardan esinlenmiştir zaman çizelgesi. Çeşitlilik için bolca kapsam ile, bir Axis nükleer denizaltısının ve hatta bir Nazi ay üssünün içinde, Nazi tarafından dönüştürülmüş bir Londra görmeyi bekleyin.

1960'ların Nazi kontrolünde güneş ışığı ve güller olmasını beklemiyordunuz, değil mi?

BJ tek kişilik bir ordu değil, ancak tanıdık bir oyuncu da dahil olmak üzere oldukça tipik bir direniş savaşçılarından destek alıyor. Önceki oyunlardan yüz, yeniden biçimlendirilmiş eski bir Nazi ve Call of'dan 18 dereceli bir Soap olabilecek küfürlü bir İskoç askeri Görev. Aksanı tam olarak güçlü değil, ama yine de bir şekilde altyazıları garanti ediyor. En tartışmalı karakter ve aslında en tartışmalı olay örgüsü, Deathshead'in gelişmiş savaş makinesinin nereden geldiğini ortaya çıkaran bilge yaşlı adamdır; küçük bir grup inanan tarafından dünyadan gizlenen antik teknoloji. Konuya bakıldığında, Yahudi-Mason komplo teorilerinin bu tip klişeleşmiş bir karakterle sürdürülmesi, en iyi ihtimalle sorgulanabilir.

Başlıca Nazi düşmanlarının hepsi dehşet verici yaratımlardır, sıklıkla psikotiktir ve hiçbir şekilde Almanya tarihinin en karanlık bölümüne sempati duyuyor, ancak bazen gülmek için çalınıyor etki. Kara mizahı mı, kitsch'i mi yoksa düpedüz korkunç olanı mı hedefleyeceğinizden asla tam olarak emin olamayan The New Order, zaman zaman gerçekten rahatsız edici olabilen, çılgınca değişen bir üsluba sahiptir. Serinin önceki oyunları karanlıktı, ancak yeni nesil görseller, bir BBFC 18 derecesi ve gözü kara sahne kamerasının birleşimi, bunun kesinlikle gönülsüzler için bir oyun olmadığı anlamına geliyor. Neyse ki oyuncuların aksiyona konsantre olmasına izin veren bu anlar az ve çok uzak.

Kızgın bir köpekten daha kötü ne olabilir? Kızgın bir robo-Nazi köpeği, işte bu

Her zaman gizli veya tam önden saldırı arasında bir seçim olsa da, tüm silahları ateşleyen bir yaklaşımı desteklemek için nadiren yeterli mühimmat vardır. Standart zorlukta bile cephaneliğimizi doldurmak için sürekli mücadele ediyorduk. Bunun nedeni kısmen silahları, cephaneleri ve zırhları üzerlerinden geçmek yerine elle almanız gerekmesi ve çünkü düşman silahları asla tam yüklü olarak düşürülmez - gizli seçeneği seçseniz ve ateş etmeden önce onları indirseniz bile Bir atış. Oyundaki hemen hemen her silahı çift kullanabilirsiniz, ancak bunu yapmak cephane rezervlerinizi göz açıp kapayabileceğinizden daha hızlı tüketir.

Bu, BJ'nin cephaneliğine daha egzotik eklemeler lehine sık sık susturulmuş tabancaya geri dönmek anlamına gelir. Saldırı tüfeğinin roket fırlatmasını kullanmaya başlamak için yeterli yedeğiniz oyunun yalnızca son üçte birinde var. alternatif ateş modu, koridorları ölümcül bir verimlilikle temizleyen şarapnel ateşlemeli av tüfeği ve Moonraker tarzı lazer tüfek.

Şiddet kesinlikle korkutucu ve bazı ara sahnelerin izlenmesini rahatsız ediyor

Daha iyi silahlara erişim, ağır askerlerin, zırhlı robotların ve aşırı satılmışların gelişiyle aynı zamana denk gelir ve geleneksel Wolfenstein tarzında otomatik olarak değil, medkit ve atılmış yiyeceklerle doldurulması gereken sağlık barınız yenileniyor. Bu, özellikle en güçlü silahlarınızı kullandığınızda ve işi yapmak için daha zayıf silahlara güvenmeniz gerektiğinde, daha büyük çatışmalarda hayatta kalmak için yeni siper sistemini çok önemli hale getiriyor.

Neyse ki, açılış seviyelerindeki zincirleri ve tavuk tel çitleri kesmenize izin veren plazma kesici, son seviyelerde acımasızca güçleniyor; zayıf düşmanları buharlaştıracak ve daha önce size sorunlara neden olan ağır askerlere ciddi hasar verecek kadar güçlü konsantre enerji patlamaları ateşler.

Oyuncular, bonusları ödüllendiren perks sistemi tarafından farklı silahları ve taktikleri denemeye teşvik edilir. daha hızlı yeniden doldurma hızları, sessiz hareket ve isteğe bağlı tamamlama için daha büyük mühimmat rezervleri gibi hedefler. Bazıları oyun tarzınıza bağlı olarak doğal olarak gelir, ancak diğerleri biraz eziyet hissi verir.

Bu iyi bir adam değil.

Çok oyunculu mod yok, ancak MachineGames bol miktarda tekrar değeri eklediğinizden emin oldu. Oyunun başlangıcında yapılan ahlaki bir seçim, her görevde hangi rotaların mevcut olduğunu ve bulunacak yüzlerce koleksiyon parçasını değiştirecek ikinci bir oyun oynamayı denemek için iyi bir neden var - özellikle 1960'ların müzik klasiklerinin alternatif Alman versiyonlarını bulmak için "House of the Doğan güneş". Standart zorlukta yaklaşık on saat süren The New Order, Call of Duty serisinden beklediğimiz pan-the-pan-the-pan kampanyalarına kıyasla oldukça uzun.

Alternatif gerçeklik ortamı, modern savaş atıcılarıyla doymuş bir pazarda güncel kalmaya çalışan Wolfenstein serisine hoş bir taze hava katıyor. Aksiyonu sadece biraz geleceğe taşımak, oyunun seri içinde kök salmasına yardımcı oldu. ancak Dünya Savaşından bıkmış herkesi eğlendirmek için oynanışı, silah oyununu ve hikayesini yeterince genişletir 2.